مراسم عروسی قنات در گلپایگان در زمانهای دور برگزار می‌شده‌است. در روستاها وقتی آب قنات کم و یا خشک می‌شد، برایش عروسی می‌گرفتند. این جشن وقتی که اهالی دیگر از آمدن آب قنات ناامید می‌شدند برگزار می شد.برای این جشن یک زن بیوه را که شوهرش مرد خوبی بوده و از هم طلاق نگرفته بوده‌اند را در آن روز به هیأت عروس در می‌آوردند و شادی و هلهله و پای‌کوبی می‌کردند.هم‌چنین خوراک‌های مخصوص عروس را به مادر چاه(چاه اصلی) می‌بردند و او داخل قنات می‌شد. می‌بایست شب را در قنات بگذراند. به اصطلاح می‌گفتند قنات نر شده و باید به آن زن داد. فردای آن روز زن از قنات بیرون می‌آمد و تمام روستا به او احترام می‌گذاشتند و او از آب و محصول سهم می‌برد. اما از آن پس نمی‌بایست ازدواج کند، چرا که مردم معتقد بودند او زن قنات است و قنات هم زنش را هیچ وقت طلاق نمی‌دهد.
این رسم به نوعی از میترائیسم گرفته شده‌است. خیلی از معابد میترائیسم در نقاط مختلف دارای سردابه‌هایی است که برخی معتقدند میترا درون آن‌ها زندگی می‌کند و این رسم شاید از آن منشعب شده باشد.