آقایی، سهند ؛ فخام زاده، پروانه (1393) چند شعر از ایوان بونین، ترجمه از روسی، نشر مشکی، تهران
«کوثر»
ما به تو کوثر را عطا کردیم
قرآن
اینجا قلمروِ رویاهاست
و صدها فرسخ آنسوتََر
در سواحلِ عریانِ شوره
هیچ روینده را مجالِ حیات نیست
امّا آب
زمرّدِ فلک است
و ابریشمِ شنها
سپیدتر از برف
جایی که الله1
درمنهی کبود میپرورد
رمهگانِ عشایر را
جایی که فلک
سبز است و خورشیدش
گداخته آتشِ سَقَر2 است که میسوزد
و هنگام که آیینهی سراب
جهان را فروبرده به خوابی بلند
آنسوتر از کرانههای این خاکِ اندوهناک
در سپیدیِ بیسرزمینِ نگاه
اوست که فرامیخواند
جان را
به باغهای بهشت3
آنجا
آنسوتر از ابر
کوثر است آنک
سرچشمهی تمامیِ رودها
آن جاریِ لاجورد
که فرامیخواند
زمین را به آرامش
صبور باش و
مومنانه
سری به آسمان بلند کن
1. در متنِ روسی با همین لفظ آمدهاست.
2. سقر مطلقن در متونِ فارسی به معنای
دوزخ است و بونین نیز به همین معنی استعمال کرده و بعید است که مطمحِ نظرش
سقر به معنای طبقهی سومِ جهنم باشد. به هر روی گفتهاند که جهنم را
طبقاتیست هفتگانه بدین ترتیب: هاویه، حطمه، سقر، لظی، جحیم، سعیر و جهنم.
3. شاعر به جای بهشت از کلمهی جنّت مدد گرفته است با لفظِ عربی؛ چنانچون الله و سقر که گفته آمد.
منبع متن: ادبیات ما صدای نسل جدید ادبیات ایران