درباره من
دسته‌ها
- ادبیات فارسی 164
- ادبیات تاجیکستان 13
- استوره 16
- گویش 5
- ادبیات افغانستان 3
- خوانش شعر 16
- ادبیات کودک 4
- ترانه سرایی 5
- ترانه آب 3
- ادبیات داستانی 2
- شعر 7
- نمایشگاه 9
- جشنواره 5
- آئین 46
- مناسک 6
- اقوام ساکن ایران 27
- گفتمان آب 12
- هنرمندان 27
- همایش 2
- ادیان 12
- رادیو 1
- سلامت 9
- گردشگری 8
- ایران فرهنگی 9
- باور 19
- کاریکاتور 1
- پوشاک 1
- آرایش صورت 1
- نام 2
- فرهنگ عامه 21
- فرهنگ مردم 22
- زبان شناسی 6
- شبکه های اجتماعی 32
- زن 24
- پزشکی 4
- زیبائی شناسی 11
- فعال زیست محیطی 5
- ادبیات فرانسه 3
- ادبیات جهان 2
- هنر و معماری 2
- فرهنگ ملت ها 3
- ادبیات عرب 1
- سماع 2
- ادبیات شفاهی 2
- تاریخ 1
- فلسفه 7
- باستان شناسی 4
- ادبیات روسی 1
- روانشناسی 2
- هنر 76
- نقاشی 6
- عکس 32
- موسیقی 40
- تئاتر 1
- معماری 10
- فیلم 21
- مجسمه سازی 2
- هنر محیطی 8
- هنر اجرا 3
- رقص 1
- ترانه سرایی 4
- ادبیات کوردستان 6
- مشاغل آب 2
- فناوری های آب 5
- مطالعات ایران 2
- ایران شناسی 7
- مردم شناسی 4
- جشن 5
- تمدن 2
- برف 1
- سرگرمی آبی 2
برگه‌ها
بایگانی
جستجو
ای نگارم
ای نگارم
گوزل سن
مختومقلی فراغی(1112 تا 1176 خورشیدی) در روستای حاجی‌قوشان در شمال شرق گنبد کاووس به دنیا آمد. وی بعنوان پدر ادبیات ترکمن و نماینده مشهور شعر کلاسیک ترکمن شناخته می شود. آرامگاه مختومقلی فراغی در روستای آق‌تقا، مراوه، مینودشت است.
خنجر خورشید چون آید فرود از آسمان
ای نگارم، رخ به رخ، ماهی بتابی رو به آن
شاهکار آفرینش، چون خز سنجاب نرم
ای نگارم ، زه کشیده آن کمان اصفهان
گون خنجری گوکدن یره ایننده
گونه قارشی دوغان آیی، گوزل سن!
اوستا جعفر ایشی، سنجاب جبه‌سی
اصفهاندا قورلان یایی، گوزل سن!
گیسوت آراسته با نقره و با سیم بود
راه چون بر تو فتد ، از تو گذر نتوان نمود
آن دهان آب حیات و آب زمزم مینمود
ای نگارم ، لای عین الباقی و آب روان
عکس: وبلاگ روستای قره آغاچ
ساچ باغینگ اوجونینگ سیم‌دیر ایشمه‌سی
اوستونگدن یول دوشسه، قین‌دیر آشماسی
آغزینگ آب حیات، زمزم چشمه‌سی
عین الباقی سوونینگ لایی، گوزل سن!
رنگهایی خوش بود در وصف تو همداستان
چون عسل در شهر بلغار، شکر هندوستان
نوشکفته با نوای عاشقی در بوستان
ای نگارم ، همچو یوسف با زلیخا، داستان
قیزیل دییسم ـ قیزیل، آل دییسم ـ آل سن
هندوستاندا ـ شکر، بولغاردا - بال سن
عشق بیلن آچیلان بیر تازه گل سن
یوسف - زلیخانینگ تایی، گوزل سن!
بندگان با کرامت "پیر" باشد نامشان
دردمندان چاره میخواهند از درگاهشان
بهترین خربزه بهر شغالان شد نشان
ای نگارم ، قسمت اقبال خوب بندگان
هر کیم گویچ‌لی بولسا، اونگا "پیر" دییرلر
"دردلی قولونگ درمانینی بییر" دییرلر
"قاوینینگ یاغشی‌سین شاغال اییر"دییرلر
اقبال‌لی بندانینگ پایی، گوزل سن!
شهرتت از مرزهای کوهها رفته فرا
هوش از کف داد هر انکس که میبیند تو را
چون بلور سرخ در هندوستانی دلبرا
ای نگارم ، ای قدح، ای تنگ نازک در میان
آوازانگ چین - ماچین، داغلار آشاسی
سنی گورن‌لرینگ عقلی چاشاسی
هندوستانینگ رنگ‌لی قیزیل شیشه‌سی
سورایی چیلیمنینگ نایی، گوزل سن!
راز خود مختومقلی از خلق بنماید نهان
یاوه گر گوید بریزید هر چه دندان در دهان
گر به ما اندک نظر افکند، دور این جهان
ای نگارم ، قسمت بیچاره ی بیچارگان
مختومقلی خلقدان سیرین گیزله‌سه
دیشینی اوشادینگ، یالان سوزله‌سه
اولدا، آخردا ایام گوزله‌سه
غریب بیچارانینگ پایی، گوزل سن!
عکس بیشتر
بیشتر بدانیم : وبگاه شاعر