ادبیات تاجیکستان: اعظم خواجه اف(خجسته)

بزیب بود(قشنگ بود)

اعظم خواجه اف(خجسته)

                                                           تلگرام اعظم خجسته

یک وقت‌ها چکامه‌ی باران بَزیب بود ،

پهلوی تو به خلوت  دالا، بزیب بود .

 باران به روی و  موی تو آهسته میخزید ،

هر قطره‌ای چو دانه‌ی مرجان بزیب بود .

 با ساز و  صوت و  نغمه‌ی باران و  باد‌ها ،

ارغُشت برگ‌های درختان بزیب بود .

 سمفونیای چلچله‌ها عاشقانه بود ،

احساس سبزرنگ بهاران بزیب بود

آن وقت‌ها بهار و  خزان رنگ و  بوی   داشت،

 حتی که روی سرد زمستان بزیب بود .

 در کوچه‌باغ خاطره‌ها در مسیر عمر،

حال و  هوای محفل یاران بزیب بود .

 ما در خصوص عاطفه‌ها حرف می‌زدیم ،

در محفلی که صحبت خوبان بزیب بود .

 آن وقت دیده‌ها نظر تازه داشتند .

 دنیا چو یک قیافه خندان بزیب بود .

حالا، ولی چکامه‌ی باران بزیب نیست ،

مانند آن زمانه که باران بزیب بود .

   + آقای اعظم خواجه اف(خجسته) - ٥:٢۸ ‎ب.ظ ; ۱۳٩٥/۱/۱۱

منبع:  از تاجیکستان بشنوید