سیستان نگین تمدن شرق

سیستان نگین تمدن شرق

https://telegram.me/tamadonsistan

قایقی خواهم ساخت

خواهم انداخت به آب 

دور خواهم شد از این خاک غریب 

که در آن هیچ کسی نیست که دربیشه عشق 

قهرمانان را بیدار کند 

قایق از تور تهی 

و دل از آرزوی مروارید 

همچنان خواهم راند 

نه به آبی ها دل خواهم بست 

نه به دریا پریانی که سر از آب بدر می آرند  

و در آن تابش تنهایی ماهی گیران 

 می فشانند فسون از سر گیوهاشان 

 همچنان خواهم راند 

همچنان خواهم خواند 

دور باید شد دور 

مرد آن شهر اساطیر نداشت 

زن آن شهر به سرشاری یک خوشه انگور نبود 

هیچ اینهتالاری سرخوشی ها را تکرار نکرد 

چاله ابی حتی مشعلی را ننمود 

 دور باید شد دور

شب سرودش را خواند 

نوبت پنجره هاست 

همچنان خواهم خواند 

همچنان خواهم راند 

پشت دریا ها شهری است 

که در آن پنجره ها رو به تجلی باز است 

بام ها جای کبوترهایی است که به فواره هوش بشری می نگرند 

دست هر کودک ده ساله شهر شاخه معرفتی است

 مردم شهر به یک چینه چنان می نگرند 

 که به یک شعله به یک خواب لطیف 

خاک موسیقی احساس ترا می شنود 

و صدای پر مرغان اساطیر می اید در باد 

پشت دریاها شهری است 

که در آن وسعت خورشید به اندازه چشمان سحرخیزان است 

 شاعران وارث آب و خرد و روشنی اند 

پشت دریا ها شهری است 

قایقی باید ساخت